Мозийга қайтиб иш кўриш хайрли эканлиги ҳақидаги аждодларимизнинг эътирофлари Абдулла Қодирий орқали бизгача етиб келган. Биз ҳам шунга амал қилиб, мозийга қайтишга қарор қилдик. Ушбу рукнда эътиборингизга футбол дурдоналарига айланган учрашувлар, футболчилар ва мураббийлар тўғрисида сўз боради. Ёзганларимиз кимгадир эслатма, кимгадир маълумот, яна кимгадир ибрат бўлиб ҳизмат қилса мақсадимизга етдик, деб ҳисоблаймиз. 

Дастлабки мақоламиз Гарринча ҳақида. Нега энди айнан Гарринча эканлигига ҳайрон бўлаётган ёш авлодга Пеленинг қуйидаги эътирофини келтирамиз. Футбол қиролидан, майдонда янги Пелеларни кўряпсизми, деб сўрашганда: 

-Пелеларни жуда кўп кўрдим, лекин Гарринчани шу пайтгача топа олмадим,-деган эди. 

У мана шу эътирофга лойиқ беназир футболчи эди. Икки карра жаҳон чемпионининг профессионал футболга кириб келиши ҳам ўзига ҳос бўлганди. Пойтахтнинг "Ботафого” клубида машғулот ўтказаётган Жентил Кордозо Пау-Гранде шахарчасидан синов учун келган қаҳрамонимизни ўз олдига чақиради. Стадионда кулги кўтарилади. Бироз оқсоқланиб ҳаракат қиладиган Гарринча умуман футболчига ўхшамасди. Ўнг қанот ҳужумида ўйнашини сўраб билиб, ўша пайтдаги Бразилия терма жамоасининг ҳимоячиси Нилтон Сантосга буюради: 

-Болани синаб кўрчи. 

Гарринча учун ким қаршилик қилиши аҳамиятга эга эмасди. Тўпни эгаллагач, бир-иккита финт ишлатади ва Нилтоннниг оёқлари орасидан тўпни олиб ўтади. Ҳимоячи эса мувозанатни йўқотиб, йиқилиб тушади. Гарринча эса унга эътибор бермасди ва кетма кет ҳимоячиларни алдаб кетаверарди. Учрашувдан сўнг клуб массажчиси, "биласанми, сен кимни масхара қилдинг? Ахир у Нилтон Сантоску! Агар хафа қилган бўлсанг, сени клубга олишмайди”, деб ҳазиллашганди. Гарринча оддий жавоб қилганди: 

-Қаёқдан билбман, ахир Пау-Грандедаги Жоан исмли ҳимоячини ҳар сафар шунақа қиламан, хафа бўлмайди-ку. 

Мана шу жавобдан келиб чиқиб, Гарринчага қарши майдонга тушган барча чап қанот ҳимоячилари "Жоан” деб атала бошланди. Ҳатто ўша Нилтон Сантос ҳам:”Мен унинг дастлабки Жоани бўлганимдан фаҳрланаман”, деганди. 

У кейинчалик мамлакат терма жамоаси сафида етакчи бўлди. Лекин майдонда ҳали ҳам беғубор гўдак эди. У ҳали ҳам Пау-Грандеда тўп сураётгандек хис қиларди ўзини. Айниқса Коста Рика терма жамоаси билан ўртоқлик учрашувидаги воқеа кўп бор эсланади. Учрашув охирларига келиб, ҳисоб 1:1 эди. Ўзининг навбатдаги рейдларидан сўнг Гарринча дарвозабон билан яккама якка чиқади. Лекин тўпни дарвозага тепмайди. Орқага қайтиб, яна ўйинчиларни алдашга киришб кетади ва яна дарвозабон қаршисига чиқади. Яна тепмайди. Ҳамма ҳайрон. Мураббий асабийлашган. Ниҳоят учинчи мартасида у дарвозабон оёқлари орасидан тўпи дарвозага киритади. Учрашувдан сўнг берилган мураббийнинг табиий саволига: 

-Нима қилай, дарвозабон оёқлари орасини очмади-да, деб жавоб беради. 

У шунақа эди. Уни ҳамма яхши кўрарди. Лекин мураббийлар эмас. Чунки уни қолипга солиб бўлмасди. Пеле каби ҳар соҳада мукаммалликка интилмасди. Унинг ўз футболи бор эди. У фақат шу футболни ўйнарди. Зарба бериш керак бўлса, бермасди, югуриш керак жойда тўхтаб ҳимоячини кутарди. Лекин майдонда мўъжиза яратарди. Айнан унинг бетакрор ўйини мухлисларни ўзига жалб қиларди. 

Ибрат Ибрагимов

Манба: uff.uz